 |
 |
 |
|
 |
Gość nr on-line
3 osoby
max on-line - 2045 w dniu 22.09.2020 r.
|
 |
|
 |
 |
|
|
|
ŚLEDZIOKSZTAŁTNE |
Śledź azowski |
Caspialosa maeotica |
|
|
Budowa zewnętrzna: Smukłe, śledziokształtne ciało, dolny i górny profil głowy prosty. Wysokość ciała mniejsza niż 1/4 całkowitej długości. Małe oczy o średnicy mniejszej niż 6% długości głowy. Krótka płetwa grzbietowa, brak linii bocznej. Szczęka górna z wyraźnym środkowym wcięciem. Szczęka dolna sięga do tylnej krawędzi oka. Szczęki i lemiesz silnie uzębione. Krótkie i małe płetwy piersiowe i brzuszne; 26-41 dobrze wykształconych wyrostków filtracyjnych, które są krótsze od blaszek skrzelowych. Strona grzbietowa od zielonkawej do niebieskawej, połyskująca. Boki i brzuch srebrzyście ubarwione. Płetwa grzbietowa z ciemnym obrzeżeniem. Z tyłu pokryw skrzelowych może czasami występować niewyraźna, ciemna plama. Śledź azowski osiąga długość 30-40 cm, maksymalnie 50 cm.
|
Caspialosa maeotica - Śledź azowski |
 |
|
|
Występowanie: Wody przybrzeżne Morza Czarnego i Azowskiego, przymorskie zalewy, rzadko zaś dolny bieg rzek (np.: w Donie). W Morzu Kaspijskim znanych jest osiem jego podgatunków: najbardziej znany jest śledź dołgiński (Caspialosa maeotica brashnikovi), uznawany przez niektórych autorów za odrębny gatunek z siedmioma podgatunkami.
Tryb życia: Zimą śledź azowski ciągnie w południowo-wschodnie rejony Morza Czarnego, m.in. ku wybrzeżom Kaukazu. Wczesną wiosną (marzec) powraca. Rozradza się w pobliżu ujść wielkich rzek od kwietnia do czerwca (zależnie od lokalizacji tarlisk). Śledź dołgiński wchodzi przy tym w głąb delty Wołgi. Dojrzałość płciową uzyskuje w trzecim roku życia. Żyje do ośmiu lat.
Odżywianie: Zwierzęta bezkręgowe, zwłaszcza skorupiaki i małe ryby.
Uwagi: W całym rejonie występowania liczebność wszystkich gatunków śledzi spada. Winę za to ponosi zanieczyszczenie wody oraz zabudowa cieków stopniami wodnymi, odcinającymi ryby od tarlisk. Wzrost liczebności nastąpi wraz z poprawą czystości wody oraz umożliwieniem rybom dostępu do tarlisk.
|
|
|