 |
 |
 |
|
 |
Gość nr on-line
4 osoby
max on-line - 2045 w dniu 22.09.2020 r.
|
 |
|
 |
 |
|
|
|
OKONIOKSZTAŁTNE |
Pompil |
Centrolophus niger |
|
|
Budowa zewnętrzna: Owalne ciało o długim, niskim trzonie ogonowym. Zaokrąglony profil głowy zakończony tępym pyskiem. Przedpokrywowa część wieczka skrzelowego bardzo delikatnie ząbkowana. Oczy z powieką tłuszczową. Mały, poziomy otwór gębowy, sięgający zaledwie do przedniej krawędzi oka. Nieregularnie uformowane, uszeregowane w 10-20 rzędach brodawki gardłowe. W przełyku liczne, zakrzywione rogowe ząbki. Łuski bardzo małe. Druga, nie dzielona płetwa grzbietowa (jej długość odpowiada 1/3 długości ciała), sięga od nasady płetw piersiowych do początku trzonu ogonowego. Jest w niej 10 twardych i 28-31 miękkich promieni. Płetwa odbytowa z 3 twardymi i 21-22 miękkimi promieniami. Nasada płetwy grzbietowej i odbytowej ułuszczona. Duża płetwa ogonowa o wyciętej tylnej krawędzi. Grzbiet ciemnobrązowy, szary do czarnego. Brzuch rozjaśniający się. Maleńkie łuski są ciemno obramowane i srebrzyste u podstawy, tak że całe ciało mieni się srebrzystymi punktami. Maksymalna długość 86 cm. Pokrewnymi gatunkami są Schedophilus medusophagus oraz barel (Hyperoglyphe perciformis).
|
Centrolophus niger - Pompil |
 |
|
|
Występowanie: Szeroko rozprzestrzeniony w ciepłych morzach; w północnym Atlantyku od Madery i Azorów do Islandii (rzadko) i Morza Północnego. Przebywa z dala od przybrzeżnych wód; młode ryby występują w powierzchniowych wodach, starsze w ich środkowych warstwach.
Tryb życia: Samotnie żyjąca, podejmująca dalekie wędrówki oceaniczna ryba, którą rzadko można zobaczyć, chociaż na południu i na zachód od Irlandii oraz w zachodniej części kanału La Manche prawdopodobnie licznie występuje. Pojedyncze osobniki spotyka się zwykle wówczas, gdy za dryfującymi kłodami lub łodziami podpłyną ku płytkim wodom. Biologia rozrodu tej ryby jest prawic nieznana; w Morzu Śródziemnym ikra składana jest prawdopodobnie późną jesienią.
Odżywianie: Skorupiaki, kałamarnice, małe ryby.
|
|
|