 |
 |
 |
|
 |
Gość nr on-line
2 osoby
max on-line - 2045 w dniu 22.09.2020 r.
|
 |
|
 |
 |
|
|
|
KARPIOKSZTAŁTNE |
Płoć pardilska |
Rutilus lemmingii |
|
|
Budowa zewnętrzna: Smukłe, wydłużone ciało o tępym pysku i małym, lekko ustawionym ku dołowi otworze gębowym. Koliste, małe łuski, 59-63 wzdłuż linii bocznej. Płetwy piersiowe z 17-18 promieniami. W płetwie grzbietowej i odbytowej po 10 promieni. Brzeg wysokiej, wąskiej płetwy grzbietowej na zewnątrz wypukły. Zęby gardłowe jednorzędowe 6-5. Grzbiet ciemny oliwkowozielony z niebieskawym metalicznym połyskiem. Boki srebrzyście ubarwione z jedną długą ciemną wstęgą, ciągnącą się od wieczka skrzelowego po trzon ogonowy. Strona brzuszna biaława, w okresie tarła czerwonawo połyskująca. Długość 13-15 cm, maksymalnie 20 cm.
|
Rutilus lemmingii - Płoć pardilska |
 |
|
|
Występowanie: Stojące i wolno płynące wody w dorzeczu rzek Duero, Gwadiana i Gwadalkiwir na Półwyspie Iberyjskim.
Tryb życia: Ryba stadna, trzymająca się głównie przydennych warstw wody, tryb życia zbliżony do gatunku Rutiius pigus virgo, którego biologia jest jeszcze mało poznana. Dojrzałe płciowo osobniki ciągną w okresie tarła (kwiecień-maj) w pobliże brzegów. Ryby trą się stadnie w płytkich przybrzeżnych wodach. Kleista ikra, podobnie jak świeżo wylęgłe larwy, przyczepia się do roślin. Po okresie resorbowania zawartości woreczka żółtkowego, co trwa 2-5 dni, młode ryby zaczynają samodzielnie pływać i chwytać plankton zwierzęcy i roślinny. W miarę wzrostu stopniowo przemieszczają się do głębszych warstw wody.
Odżywianie: Małe zwierzęta denne, takie jak robaki i larwy owadów.
|
|
|